Próby aklimatyzacji na terytorium Czech
Na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku plamiste hadady z Rosji (podgatunek Channa argus warpachowskii) sadzono eksperymentalnie w ówczesnej Czechosłowacji. Wiosną 1957 r. Pierwsze trzy osobniki posadzono w stawie na potoku Vůznice w pobliżu miejscowości Nižbor w regionie Křivoklát. Jednak staw został wypłukany podczas powodzi i hadohlavci zniknęły. Druga grupa ryb, tym razem 51 sztuk, była stopniowo sadzona w trzech eksperymentalnych basenach na obszarze zalewowym Łaby w pobliżu Čelákovic w latach 1960–1961. Jednak podczas niezwykle ostrej zimy 1963 r. Wszystkie ryby (w tym gatunki domowe) zmarły w dwóch zbiornikach. Oprócz trzydziestu stopni przymrozków i pokrywy lodowej przez kilka miesięcy przyczyną śmierci był rozkład roślinności i związana z tym produkcja siarkowodoru i brak tlenu. W trzecim czołgu hadnakes przetrwały. Pod koniec eksperymentu hadohlavci próbowali się ukryć, zakopując się na dnie zbiornika. Eksperyment zakończył się wnioskiem, że cętkowany wąż może zostać zaaklimatyzowany w Czechosłowacji pod warunkiem, że ma wystarczającą ilość pożywienia [1].
Obecnie wąż jest uważany za potencjalne zagrożenie w Czechach. Stanowi niebezpieczeństwo jako drapieżnik rodzimych gatunków ryb i bezkręgowców, a także jako konkurent żywnościowy dla rodzimych gatunków drapieżnych ryb. Dlatego dalsze próby wprowadzenia na otwarte wody w Czechach nie są zalecane. Może jednak znaleźć zastosowanie w zamkniętej i sztucznej akwakulturze, w której można wykorzystać jej szybki wzrost i odporność na niedobór tlenu w wodzie.
